ومن چون تک درخت زرد پاییزم...سکوت...

کسی دیگر نمیکوبد در این خانه ی متروک ویران را

کسی دیگر نمیپرسد چرا تنهای تنهایم

ومن چون شمع میسوزم ودیگر هیچ چیز از من نمیماند

ومن گریان و نالانم و من تنهای تنهایم

درون کلبنه ی خاموش خویش اما

کسی حال من غمگین نمیپرسد

ومن دریای پراشکم که توفانی به دل دارم

درون سینه ی پرجوش خویش اما

کسی حال من تنها نمیپرسد

ومن چون تک درخت زرد پاییزم

که هر دم با نسیمی میشود برگی جدا از او

ودیگر هیچ چیز از من نمی ماند