دلگیرم . . .سکوت...

دلگیرم . . .


سیرم از زندگی و از همه کس دلگیرم

آخر از این همه دلگیری و غم می‌میرم

پـرم از رنج و شکستن، دل خوش سیری چند

دیگر از آمد و رفت نفسم هم سیرم

هرکه آمد دل تنهای مرا زخمی کرد

بی سبب نیست که روی از همه کس می‌گیرم

تلخی زخم زبان و غم بی‌مهری‌ها

اینچنین کرده در آیینه هستی پیرم

بس که تنهایم و بی هم‌نفس و بی همراه

روزگاریست که چون سایه‌ای بی تصویرم

دلم آنقدر گرفته است خدا می‌داند

دیگر از دست دلم هم بخدا دلگیرم