تولد سکوت...

تولد...

تولد...

تولده؟

تولده کی؟

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.بازم بیا

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.تولدم مبارک...

وقت تولدم سکوت برایم معنی نداشت چون صدای گریه من بود که موجب میشد بدیگران بفهمانم که سخت است...

ازار دهنده است...

دلگیر است...

داغ است...

سرد است...

درد است...

ولی اکنون میدانم که فریادم سودی ندارد و سکوتم سرشار از ناگفته هاست...