زود بر گردبه خانه ...سکوت...

باز باران !

نه نگو یید با ترانه !

می سرایم این ترانه جور دیگر :

باز باران ... بی ترانه ... دانه دانه میخورد بر بام خانه ...

یادم آید روز باران :

پا به پای بغض سنگین ... تلخ و غمگین ... دل شکسته ... اشک ریزان ...

عاشقی سر خورده بودم ... میدریدم قلب خود را ...

دور میگشتی تو از من ... با دو چشم خیس و گریان ...

میشنیدم از دل خود ... این نوای کودکانه ... پر بهانه ...

زود بر گردی به خانه ...

یادت آید ؟!

هستی من !

آن دل تو جار میزد :

این ترانه ... باز باران ... باز میگردم به خانه ...