چو خم به جوشم و چشمی به انتظار تو دارم...سکوت...

ز اشک دیده به رنجم، ز سوز دل به عذابم

غـم تو شرم صفت، می کُشد در آتش و آبم

چو مو بر آتش هجران به خود چگونه نپیچم

کـه همـه طـراره از پـای تا بـه سر همه تابم

ندانم از کــه بپرسم حکایــت سـر زلفت

که غیر حرف پریشان نمی دهند جوابم

بریده خواب ز چشم مـن آسمان کــه مبــادا

خیال روی تو گاهی شود نصیب به خوابم

چرا بــه گردش پیمــانــه ام در افکنی از پــا

قسم به گردش چشمت که می نخورده خرابم

چو خم به جوشم و چشمی به انتظار تو دارم

ز زندگی نفسی تــا به جاست همچــو حبابــم