روی ترش مکن...سکوت...

 رو ترش و گران مکن  ، تا سر خود نهان مکن               بار دگـــر گرفتمت ، بار دگــــر هـمــان مکن   

     باده خاص خورده ای ، نقل خلاص خورده ای               بوی شـــراب می زند ،لخلخه در دهان مکن 

       چـون سر صید نیستت ، دام منه میان ره !            چونک گلی نمی دهی ، جلوه به بوستان مکن  

    خشم کسی کند که او جان و جهان ما بود                 خشم مکن! تو خویش را مسخره جهان مکن 

       ای آتش آتشنشـان این خانه را ویرانه کن              این عقل من بستان زمن ،بازم ز سر دیوانه کن 

   کار دلم به جان رسد ، کارد به استخوان رسد                نالــه کنم بگـــویدم : دم مزن و بیـــان مکن! 

      نالـه مکن کـــه نای من نالـه کند برای تو              گرگ تویی،شبان منم!خویش چو من شبان مکن