...سکوت...

رفتم مرا ببخش و مگو او وفا نداشت

راهی بجز گریز برایم نمانده بود

این عشق اتشین پر از درد بی امید

در وادی گناه و جنونم کشانده بود

رفتم که داغ بوسه ی پر حسرت تو را

با اشکهای دیده ز لب شستوشو دهم

رفتم که نا تمام بمانم در این سرود

رفتم که با ناگفته به خود ابرو دهم

رفتم  مگو   مگو   که چرا رفت ننگ بود.................................................(فروغ فرخزاد)