سهراب...سکوت...

من اناری را ، میکنم دانه ، به دل می گویم:

خوب بود این مردم ، دانه‌های دلشان پیدا بود

می پرد در چشمم آب انار: اشک می ریزم

مادرم می خندد

رعنا هم . . .