زندگی دِین بزرگیست که بر گردن ماست...سکوت...

زندگی نیست به جز حرف محبت به کسی؛

ور نه هر خار و خسی زندگی کرده بسی.

زندگی فانونیست لب دریای خیال آویزان؛

می توان آن را دید و نه بیش؛

روشن است اما به اندازه خویش...

زندگی تابلوییست نیمه راه،

که ز سرمنزل مقصود خبر می آرد.

کار او هشدار است؛

-گر مسافر رهش بیدار است-

زندگی تجربه تلخ فراوان دارد.

دو سه تا کوچه و پس کوچهُ

اندازۀ یک عمر بیابان دارد...

زندگی زندانیست که در آن،

بیشتر از زندانی زندانبان دارد.

زندگی دِین بزرگیست که بر گردن ماست...