...سکوت...

گاهی دلم تنگ میشود برای خودم

گاهی فاصله میگیرم از خویش

راستی گفتم فاصله؟

همانی که در قید زمان نیست

وغریبگی اش در مکانی خاص نیست

همانی که دیباچه ی دلتنگی و تعریف من از خویش است

اخر میدانی؟

دلتنگی من از نوع دوری بین ما نیست

دوری من است از من

مشکل این جاست

من خودم نیستم

خود من در خاک ,خاک بازی می کند و...

من در خلوت خویش,خاطره بازی

دلتنگی من دروغ نیست

دروغ دلتنگی من است...

مثل دلتنگی های کودکیم

سر صبح با دروغی آشنا

لنگ ظهر است ,دیرت شده مدرسه ات

چه دلتنگم برای این دروغ بزرگ...

کجاست ترکه ی اخلاق گرا و زمان سنج ناظممان؟

که دگر بار بنوازد دستم

ومن از درد فراموش کنم که چه قدر دلتنگم

چه کسی میداند؟؟

شاید دلتنگی من, همان خاطرات تلخ و شیرین من است

که در پستوی دلم زندانی است

و شاید دلم تنگ است برای تکرار ناشدنشان...!!!!!